بورکینافاسو به عنوان جامعهای چندفرهنگی متشکل از ۶۰ گروه قومی و ۸۰ زبان محلی، نمونهای بارز از ضرورت مدیریت تعاملات فرهنگی برای حفظ انسجام اجتماعی و توسعه پایدار است. این پژوهش با هدف تبیین نظاممند اصول و شیوههای حاکم بر ارتباطات میانفرهنگی در این کشور و با روش تحقیق کتابخانهای انجام شده است. یافتهها نشان میدهد که احترام به تنوع قومی-مذهبی، ترویج گفتوگوی سازنده بین نهادهای سنتی و مدرن، و تقویت همگرایی فرهنگی از طریق رسانهها، اصول کلیدی حاکم بر این تعاملات هستند.
در سطح شیوههای عملی، برگزاری جشنوارههای مشترک (مانند ناکومسه)، آموزش چندزبانه در مدارس، استفاده از شبکههای اجتماعی برای تبادل فرهنگی، و بهرهگیری از سازوکارهای سنتی حل اختلاف (مانند نظام «پالابر») ازجمله راهکارهای مؤثر شناسایی شدهاند.
این پژوهش الگویی بومی ارائه میدهد که میتواند به مدیریت تعاملات فرهنگی و تقویت همزیستی مسالمتآمیز در سایر جوامع چندفرهنگی نیز کمک کند.